vorige

volgende

BEELDTAAL GEWASFORMATIES

Graancirkelpoeder I

Formatie in Bosschenhoofd met poeder. © foto: Randell

Op woensdagavond 27 juni 2007 lees ik op Grenswetenschap.nl een berichtje over de nieuwste graancirkelontwikkelingen in Bosschenhoofd. Aangezien ik ondanks mijn vorderingen op het gebied van graancirkelonderzoek nog nooit in een graancirkel heb gestaan, besluit ik dit keer mijn kans te grijpen en de volgende dag erheen te sjezen.

Als ik die donderdag na eindeloze file's om een uurtje of vijf aankom zie ik twee vrouwen in het veld staan. Ik betreed de formatie waar zij in staan maar voel niet echt een duidelijke energie. Ook hoe het eruit ziet valt me tegen. Terwijl ik kennis maak met de vrouwen valt mijn oog een hoopje wit poeder in het midden. Dit kan ik niet echt bevatten. Ik weet namelijk dat poeder in een graancirkel slechts hoogst zelden voorkomt. En dan nog wel zoveel... Alles bij elkaar bekruipt me een gevoel van fopperij, temeer omdat Robbert van den Broeke wiens reputatie nogal omstreden is, deze formatie heeft ontdekt.

graancirkelpoeder © foto: Randell

Al vrij snel gaan de vrouwen weg en heb ik het rijk voor mij alleen. Ik ga nu naar de andere formatie die zo'n dertig meter verderop ligt. Ik voel, ik kijk, ik onderzoek maar krijg geen vat op de situatie. Dan besluit ik in elk geval maar wat van dat poeder in een plastic zakje te doen. Je weet immers maar nooit.
Vervolgens maak ik wat foto's om daarna eens lekker te gaan liggen in één van de twee mij bekende formaties. Nu is het zo dat ik al sinds jaren kamp met chronische vermoeidheid en normaal gesproken zou ik op dit tijdstip al behoorlijk inzakken. Toch zeker na zo'n uiterst vermoeiende reis van 155 kilometer vol file's en hectische waanzin. Terwijl ik zo lig merk ik dat ik nauwelijks moe ben. Curieus.

Na een poosje sta ik dan maar weer op en zie ik verderop in het veld drie mannen staan. Ik ga naar ze toe. Het blijken Peter Vanlaerhoven, Robbert van den Broeke en zijn vader te zijn. Ze staan in een cirkel die pas is ontdekt. Het is een beetje een ei-vormige cirkel waarin ook poeder heeft gelegen.
Terwijl ik een kennismakingsgesprek beland valt het me op dat ik lichtelijk opgewonden ben terwijl ik niet zou weten waarom. Ik voel me licht in mijn hoofd en heb enige moeite mijn natuurlijke rust te bewaren. Peter en Robbert steken een sigaret op hetgeen ik niet kan plaatsen. Het bevreemd me net als het gesprek dat ze met elkaar hervatten. Ik kan het moeilijk uitleggen. Een deja-vu ervaring maakt de boel compleet. Ik ben geleidelijk aan op een hele milde manier high geworden zonder er echt van doordrongen te zijn.

We gaan naar de auto's om visitekaartjes uit te wisselen. Peter gaat wichelen. Robbert en zijn vader gaan naar huis en ik besluit nog wat video-opnames te maken. Het wordt druk als er een groep mensen komt die zich blijkbaar ook met aardlijnen en dergelijke bezig houden. Ik laat me nog even door Peter fotograferen en dan voel ik mij inmiddels zo raar geworden dat ik echt uit het graan weg wil.

Ik in één van de poederformaties.
© foto: Peter Vanlaerhoven

Aan de auto sta ik te trillen op mijn benen. Ik voel me misselijk, heb bijna de neiging om te braken. Voel een sterke aandrang tot blazen. Mijn hoofd tolt. Ik ben behoorlijk de kluts kwijt, totaal gedesoriënteerd. Na zo'n tien minuten uit te staan puffen voel ik me weer krachtig genoeg om achter het stuur plaats te nemen. Als ik weg rijd weet ik één ding zeker... Deze graancirkels zijn echt!

   
Halmen in de derde formatie, echtheidskenmerken?
© foto: Randell