zelfbeheersing

 

Poorten openen zich. We gaan een voorportaal binnen waarin een vaas met zwaarden centraal staat. De zwaarden blinken ons tegemoet en mede door de centrale opstelling van het geheel gaat er een soort aantrekkingskracht van uit. Het is blijkbaar alsof de zwaarden ons worden aangeboden. Toch is er in werkelijkheid niemand die ons iets aanbiedt. Het is slechts in de neiging naar het zwaard te willen grijpen dat wij onszelf daartoe verleiden. Indien we letten op de symbolische betekenis van het zwaard dan komen we op het punt van “een beslissend oordeel in situaties van strijd of strijdvragen”. Zwaarden staan voor oordelen. Als wij bij onszelf te rade gaan, wat door de idee naar binnen gaan wordt ondersteund, dan treden we in relatie met ons beoordelingsvermogen die dus wordt voorgesteld door de vaas met zwaarden. Het is een opgave om tot een juist oordeel te komen. We kunnen daarom in eerste instantie ons oordeel opschorten. Onze oordelen bevatten namelijk allerlei soorten karmische werkingen. Het is daarom gunstig erin te oefenen onze oordelen, de zwaarden, te laten rusten, te laten voor wat ze zijn, opdat ze geen rol van betekenis gaan spelen. In tal van strijdvragen, ook innerlijke conflicten, is het doorgaans wijs ons oordeel op te schorten. Juist in situaties van strijd is dit extra moeilijk. Het zal duidelijk zijn dat er vooral dán behoorlijk veel zelfbeheersing voor nodig is om niet meteen naar de wapens te grijpen, dus om van het voorbarige oordelen af te zien. Het is in deze verklaring dat het beeld daarom op de zelfbeheersing wijst...

 

 

volgende

terug naar morele grondslag

overzicht-pagina