vorige

volgende

BEELDTAAL GEWASFORMATIES

Savernake Forest bij Marlborough, juli 2006.

Savernake Forest © foto: Crop Circle Connector

Beschrijving:
Een schijf bevat een viertal zo te zeggen “gaten”. Ze zijn in orde van symetrie opgesteld en bij alle vier heeft de omtrek eenzelfde afmeting. De vier zijn onder te verdelen in twee keer twee identieke exemplaren. De eerste twee zijn eenvoudig te beschouwen als vier concentrische ringen. Dus per gat twee ringen of zo je wilt een punt en een ring. Deze twee gaten zijn tegenover elkaar geplaatst evenals de twee andere iets complexere identieke gaten. Deze laatst genoemde gaten bevatten ieder twee reeksen van concentrische ringen in een opstelling die een krachtig driedimensionaal perspektief suggereert.

In de graancirkelwereld is deze formatie omhelst als één van meerdere in het 2006 seizoen die zouden gaan over wormgaten. Voor de gevestigde wetenschap gelden deze gaten als enige, zij het toch nog onwaarschijnlijke, mogelijkheid tot tijdreizen.

diagram ©Tommy Borms

Logica en associaties:
Om te beginnen is er de oerlogica van het idee "twee". Dualiteit wordt hier tot twee keer aan toe geneutraliseerd door identiciteit oftewel de overeenkomst. Met twee keer twee identieke gaten kan daarom goed gezegd zijn dat de verschillend ogende gaten niet werkelijk van elkaar verschillen maar dat er slechts twee verschillende aspekten van één en hetzelfde gat aan bod komen. Dit is tenslotte ook nog eens af te leiden uit de identieke omtrek alsmede uit eenzelfde soort positie binnen de ene schijf.

De perspectievische variant suggereert een in- en uitgaande beweging. De eenvoudige versie kan op die manier beschouwd ook betrekking hebben op in- en uitgaande beweging. De dualiteit “in en uit” kan associatief worden vervangen of uitgebreid met “licht en donker”, “boven en onder” of zelfs “links en rechts” afhankelijk van hoe je het plaatje voor je hebt. Op een aanvullend beeld dat ik op het thema doorkreeg baseer ik tevens de mogelijkheid van “het verleden en de toekomst”.

Aanvullend beeld op het thema.
De ring van geel-achtig licht ervaarde ik als een naar beneden zuigende sfeer de verleden tijd in.

In feite kan alle dualiteit op het teken worden toegepast! (dus ook dag-nacht, man-vrouw, positief-negatief, leven-dood, etc., etc.)
Toch is in het graancirkelcircuit de tijdreisgedachte bij deze en vergelijkbare formaties gaan overheersen. Hoe dat precies in z'n werk is gegaan weet ik niet, maar gelet op wat ik zelf ter aanvulling mocht zien kan ik moeiteloos in deze tendens meegaan.

vergelijkbare formaties

De vier gaten gaan dus over slechts één doorgang. Terwijl de identieke gaten respektievelijk het boven- en onderaanzicht (in- en uitgang) van één en hetzelfde gat kunnen voorstellen, laten de verschillend ogende gaten het verschil in dimensionale waarneming zien. De ene in driedimensionaal opzicht, de andere in tweedimensionaal opzicht. De waarneming van het verschil tussen deze drie en twee dimensionale weergaves brengt de moeilijkheid met zich mee van het geconditioneerde kijken met zich mee. De driedimensionale weergave is in werkelijkheid vooral een tweedimensionaal plaatje dat drie dimensies suggereert. De tweedimensionale weergave is overeenkomstig een tweedimensionaal plaatje maar dan eentje die twee dimensies suggereert.
Indien, zoals opgemerkt, het verschil een kwestie van perspectief is, dan is het niet moeilijk te bedenken dat de tweedimensionale suggestie slechts louter suggestie betreft voor iets dat mogelijk toch drie dimensies heeft.

Wat zou een goede reden kunnen zijn om het driedimensionale aspekt te reduceren tot iets tweedimensionaals of juist omgekeerd? Als we hier dan zowel een tweedimensionaal plaatje als een driedimensionaal plaatje ter vergelijk krijgen voorgeschoteld wat zegt dit dan over de dimensie van waaruit we dit vergelijk waarnemen?
Persoonlijk noem ik deze positie "het extra-dimensionale".

verschillende soorten wormgaten

Indien hier inderdaad het fenomeen wormgat worden uitgebeeld dan is het wel aardig om erop te wijzen dat het bestaan van wormgaten nooit is bewezen. Althans, voor de gevestigde wetenschap in ieder geval niet. Het zijn tot op heden wiskundige mogelijkheden ontleend aan Albert Einsteins relativiteitstheorie.

terug naar graancirkelonderzoek

overzicht-pagina